Spennandi

Með því skemmtilegra er ég geri í vinnunni er að taka nýjar bækur uppúr kössunum. Þegar ég kom úr kaffi í einn daginn, fyrir dulitlu síðan, beið eftir mér forvitnilegur kassi. Hum, hugsa ég, hvað er nú að koma? Kíki á kassann ... aha bókasending ... gaman, gaman. Opna kassann varlega, gægist ofan í hann „nei vá“ muldra ég „þessi er flott“. Tek eina bók upp úr kassanum og skoða í krók og kring ... flott þessi maður. Tek restina af bókunum upp úr kassanum. „Hvað skyldi hún nú kosta“ spyr ég sjálfa mig. 2990,- 3990,- ...  best að gá. Æææ nei, ekki búið að skrá hana í kerfið hjá okkur ... bömmer.  Mikið væri nú gaman að skoða eina. Þyrfti nú kannski að hafa eitt sýnishorn af henni, æi ég tími því varla, hún verður bara rykfallinn og svo kemur öskufok og vesen. Tvístíg smá stund, en mig langar að skoða hana ... úbbs þarna kom alveg óvart smá gat á plastið utan um hana. Nei þetta er ekki hægt, hafa gat á plastinu ... ussum uss. Tek plastið utan af henni og byrja að skoða, nei vá maður flottar myndir, ekkert smá flottar

„Hvað ertu að skoða Radda?“ Heyrist sagt bak við mig. "Ha ég? jú sko ljósmyndabókina um Jökulsárlón"  .... "þrusuflott bók maður." 

Góðar stundir.

Hvar er Erlendur?

Árið 1997 kom út skáldsagan Synir duftsins eftir Arnald Indriðason. Þessi bók rataði fljótlega í hendur mínar og eftir lestur hennar hef ég verið einlægur aðdáandi bóka Arnaldar. Á hverju ári, síðan þá, hef ég beðið eftir bók hans með mikilli eftirvæntingu. Flestar sögur Arnaldar fjalla um lögreglumennina Erlend Sveinsson og hans „hundtryggu“ aðstoðarmenn, Elínborgu og Sigurð Óla. Þessar sögupersónur Arnaldar urðu fljótt heimilisvinir hjá mér og annarra aðdáanda hans.

Erlendur, þessi skemmtilega fúllyndi lögreglumaður, heillaði mig strax uppúr skónum. Það er eitthvað við Erlend sem fær mann til að elska hann, hata og vorkenna honum allt á sama tíma. Eftir því sem bókunum fjölgar fær maður betri innsýn í líf Erlendar og það hvernig hann varð þessi einfari er les bækur um mannshvörf og hrakninga manna hér á landi. Erlendur minnir mig stundum á einhvern en ég geri mér ekki grein fyrir hver það er, kannski er það bara þessi dæmigerði miðaldra, lokaði íslendingur. Nú hefur bruggið svo við að í síðustu tveimur skáldsögum Arnaldar hefur engin Erlendur verið og þar er skarð fyrir skildi. Játa ég það hér og nú að ég er virkilega farin að sakna Erlendar og því ætla ég rétt svo að vona að Arnaldur geri mér ekki þann óleik að koma með þriðju bókina í röð án Erlendar.

 Því spyr ég: „Arnaldur, hvar er Erlendur?“

 Góðar stundir.

Friðland að Fjallabaki

Friðland að Fjallabaki er árbók Ferðafélags Íslands fyrir árið 2010. Hún er eftir Ólaf Örn Haraldsson fyrir utan kaflann um náttúrufar sem er eftir þau: Ásrúnu Elmarsdóttur, Kristinn Hauk Skarphéðinsson, Kristján Jónasson og Sigmund Einarsson. Árbók 2010 fjallar um, eins og nafnið gefur til kynna, Friðland að Fjallabaki. Í henni er m.a. sagt frá útilegumönnum, fjárrekstrum um Fjallabaksveg, vörðum og sæluhúsum á Fjallabaksvegi nyrðri. Örnefna er getið og reynt að greina frá uppruna þeirra eftir því hægt er. Staðháttum er lýst sem og náttúrufari. Einnig er sagt frá fyrstu ferðum og rannsóknum á þessu svæði. Gönguleiðum, þekktar sem óþekktar, fjallferðum og vetrarferðum að Fjallabaki eru gerð skil. Loks er fjallað um ferðir í Landmannalaugar á 20. öld og um uppbyggingu Ferðafélag Íslands í Landmannalaugum.

Mér finnst hafa tekist vel til með þessa bók og eitt það fyrsta er vakti athygli mína við hana er hversu margar frábærar ljósmyndir prýða hana. Daníel Bergmann ljósmyndari tók ljósmyndir sérstaklega fyrir gerð bókarinnar en í henni eru einnig myndir eftir fjölda annarra ljósmyndara. Guðmundur Ingvarsson teiknaði kort er prýða bókina og hún ætti að nýtast öllu ferðafólki, hvort sem það ætlar að ferðast um gangandi, akandi nú eða bara í huganum.

Eftir að hafa skoðað bókina er Litla Skrudda orðin sannfærð um að Friðland að Fjallabaki sé eitt af fegurstu svæðum Íslands með stórbrotið náttúrufar og ekki laust við að komin sé fiðringur í hana að skoða þetta stórbrotna og skemmtilega landsvæði þar sem útilegumenn bjuggu fyrr á öldum.

Góðar stundir.

Hver er Litla Skrudda?

Litla Skrudda er skondin skrúfa sem sleit barnsskónum norður í Skagafirði enda Skagfirðingur að ætt og uppruna. Eftir nokkuð hefðbundna skólagöngu, fékk hún þá flugu í höfuðið að flytja "úr landi" eða alla leið til Vestmannaeyja. Bjó hún þar um árabil og unni hag sínum þar hið besta. Varð hún á þeim árum eldheitur stuðningsmaður ÍBV og er hún mikill Vestmannaeyingur í hjarta sínu. Einhvern veginn æxluðust svo hlutir þannig að Litla Skrudda flutti aftur upp á fastalandið og nú heldur hún sig á Selfossi. Litla Skrudda hefur lengstum unnið við verslunarstörf en stundum reynt að breyta til og prufa að vinna við eitthvað annað, en nei, ætíð snúið aftur "heim" í verslunarstörfin.

 

Litla Skrudda hefur hugsað sér að skrifa um ýmislegt sem tengist bókum enda eru bækur og bókalestur í miklu uppáhaldi hjá henni.

 

Góðar stundir.